عشقباز

امشب با تمام خستگی باقی مانده از مشغله روزانه در حالیکه چشمانم به اختیارم نیست.خاطرات کهنه دوران کودکی در ذهن مخشوشم زنده شد
یاد محله ای افتادم که سالها پیش آنجا زندگی میکردیم , محله ای پر از بچه های قد و نیم قد,از هر سن و سالی چهار پنج تا بچه بود, همه باهم به مدرسه میرفتند و باز میگشتند
تعداد بچه ها از سال پنجاه و پنج زیادتر شده بود از آن سال به بعد تعداد پسران و دختران محل سیر صعودی پیدا کرده بود بیشتر ازهمه تعداد بچه هایی بود که از سال شصت به بعد به متولد شده بودند گویی تمامی پدران و مادران به یکباره تصمیم گرفته بودند تا به فرمان امام دستار بندشان عمل کنند و به عملیات ضربتی زاد و ولد کمک کنند
همیشه اون محله پر از هیاهوی بچه ها بود ,هر روز نمایش جنگ و دعوا انگار که فیلمهای هالیوودی در دوران تلخ ممنوعه یا غرب ممنوع گامی در میان جوانان و بچه های این محل گذاشته بودند تا فیلمنا مه های زنده اکشن توی این محل اجرا بشه
به قول یکی از پیرمردای محله مثل سگ و گربه با هم درگیر میشدند تا همدیگر را خونین مالین کنند
خوب به یاد دارم توی یکی از همون روزها دو تا از جوونهای محل با هم گلاویز شده بودند و هی خط و نشان میکشیدند, در این بین مرد بالغی بسان جوانهای قدیمی با آن سبیلهای آنچنانی در حال جدا کردن اونها از هم بود که همان سبب شده بود بیشتر به سمت یکدیگر حمله کنند و هی ژست بگیرند
مرد یکی را محکم گرفته بود و مدام میگفت : من میشناسمش اونم عشقبازه

همین حرفهای مرد برام یه سئوال بزرگ شد.عشقباز یعنی چی؟
کمی جلوتر رفتم از یکی از بزرگترها که اونجا ایستاده بود سئوال کردم
عشقباز یعنی چی؟
باسه چی دعوا میکنن؟ برا ناموسه؟
در حالیکه می خندید گفت : ناموس؟ دعوا به خاطر کبوتره
اینا همشون کفتربازن

تازه یه کم دوزاریم افتاد که عشقباز یعنی چی
به واقع که عشقباز بودند نمیدانید به خاطر کبوتر چه ها که نمیکردند
ناهار خورده یا نخورده وقتی از سر کار می آمدند بالای بامها در حال عشقبازی بودند
از این خاطره به یاد فیلم گوست داگ افتادم و بیشتر از آن به یاد آن حکایت تذکرةالاولیاء از ابوسعید
آنجا که از پاک بازی و راست بازی امیر مقامران سخن به میان می آید
کاش میتوانستیم عشقباز باشیم

عشق
روال عادی زندگی را برهم مزن
دست شستن از روزمرگی ها در اختیار توست
ذهن یعنی گذشته, گذشته مرده
آدم باید جایی این را بشکند و بیرون از آن بجهد
ذهن زندان است, بردگی ست
خود را از آن آزاد کن
و وقت آن رسیده است

البته که میدانم هنوز به طور روشن از آن آگاه نیستی
اما بیخبر هم نیستی
شجاعت خود را جمع کن و خود را به ناشناخته ها پرتاب کن
تنها یک گام کافی است
زیرا گام بعدی خود به خود برداشته میشود

اما به فکر کردن و فکر کردن و فکر کردن ادامه نده
فکر کردن وعده میدهد که تورا به جایی ببرد
اما این وعده همواره وعده می ماند
زیرا فکر کردن تا جایی که به زندگی مربوط است
پدیده ای ست ناتوان
پس لطف کن و وجودی باش
تردید نکن
چیزی نداری که از دست بدهی
زیرا چیزی نداری
این را بفهم و هیچ چیز و هیچ کس باش

برگرفته از کتاب یک فنجان چای
آشو