خاطرت هست؟

یکی یکی به کلاسها سر می زد.دنبال استاد پیر و خرفت زیست می گشت. هوا داشت تاریک می شد
فلق بود.همه دانشجویان به جزء اندکی رفته بودند
حتما باید استاد را پیدا میکرد تا نمره زیست این ترمش را درست کند میدانست که نمره اش بیشتر از اینهاست
به خودش اطمینان داشت.تند و تند به کلاسها سر می زد.اگر نمره زیست را درست نمی کرد این ترم مشروط می شد
مجبور شد به طبقه دوّم برود, به تک تک کلاسها سر میزد امّا كسی نبود. از پنجره یکی از کلاسها به بیرون نگاه کرد<<پژوی جگری رنگ>>استاد هنوز سر جایش بود. به انتهای راهرو که رسید صداهائی نظرش را جلب کرد.کلاسها را به آرامی نگاه می کرد
خبری از استاد نبود
آخرین کلاس ته راهرو درش بسته بود. جلوتر رفت خوب گوش کرد صدای نیشخندها و قهقهه هائی که می شنید به گوشش آشنا بود
به آرامی در کلاس را باز کرد
لحظه ای بعد ساناز دوست و هم اتاقیش را در آغوش استاد پیر زیست با آن عینک فکاهیش دید روی صندلی استاد نشسته بودند و لب روی لب خشکشان زده بود
پیشانی خیس از عرق استاد , ساناز که مشخص نبود صورتش از لب و لوچه استاد سرخ شده یا از شرم
از منظره ای که دیده بود شوکه شده بود
ماتش برده بود
به سرعت در را بست
در راهرو تند تند می دوید پلّه ها را یکی در میان می پرید
در راه مدام فکر می کرد چرا؟ چرا؟ چرا؟......نه
هرگز آنچه دیده بود به روی ساناز نیاورد
پس از مدّتی از آنجا به شهر خودش رفت درس را رها کرد
پ.ن
همه جا بوی گند می ده بوی تعفّن